Najlepsze nurkowania

Old Gin House to budynek z czasów kolonialnych, który służył jako magazyn na bawełnę. Nadaje się idealnie dla gości ceniących komfort.

Hotel Old Gin położony jest w Zatoce Oranjestad bezpośrednio nad morzem. Baza nurkowa Scubaqua leży w odległości około 50 m od hotelu. Do St. Eustatius można dostać się kilka razy dziennie samolotem z St. Maarten, przelot trwa ok. 20 minut.

Hotel leży we wspaniałym ogrodzie, budynek główny, restauracja i bar oddzielone są od morza rzadko uczęszczaną ulicą. 14 pokoi znajduje się w dwupiętrowym budynku głównym, wszystkie posiadają łazienkę, toaletę, TV plazmowe, wentylator i klimatyzację. W części bliżej morza znajduje się kolejnych 6 pokoi o takim samym wyposażeniu, ale z dodatkową niszą kuchenną i widokiem na morze. Na terenie hotelu znajduje się restauracja i piwniczka z winami. W barze serwowane są wspaniałe koktajle. Mały basen z leżakami i barkiem położony jest w ogrodzie i zachęca do relaksu. Nie ma tu niestety plaży.

Saba
Park Morski Saba znajduje się od 1987 roku pod ochroną i oferuje ponad 30 dziewiczych miejsc nurkowych oznakowanych bojami. Podczas nurkowania na rafie spotyka się tu duże ławice ryb, barrakudy, ogończe, rekiny dywanowe, makrele, graniki, żółwie i całe bogactwo życia podwodnego tropikalnych mórz.

Głównymi atrakcjami są nurkowania na Pinnacles, gdzie pod powierzchnią wody znajdują się ponad 30 metrowe iglice. Najbardziej znanymi miejscami nurkowymi są tu Third Encounter, Twilight Zone i Outer Limits.

St. Eustatius

Nurkowanie na Eustatiusie jest wprost fantastyczne: nurkowiska chronione od ponad 10 lat, łowienie ryb i kotwiczenie statków jest tu zabronione, a w jednym miejscu nurkowym może przebywać tylko jedna łódź. Najwięcej miejsc nurkowych znajduje się od 5 do 20 minut drogi łodzią od portu. Jeśli macie więcej czasu, warto obejrzeć inne piękne miejsca na wyspie. Wokół St. Eustatiusa znajduje się wszystko, czego dusza zapragnie – nurkowania płytkie, głębokie, wrakowe, wzdłuż wielobarwnych raf lub ścian. St. Eustatius jest bardzo dumny ze swojego wraku – jednego z najdłuższych wraków Karaibów – Charles’a L. Browna. Ten 100 metrowy statek został wyczyszczony i celowo zatopiony na specjalnie przygotowanej rafie.
 

10 października 2010 Antyle holenderskie przestały istnieć. Zgodnie z nowym porządkiem, Curacao i St. Maarten stały się samodzielnymi jednostkami w ramach Królestwa Niderlandów. Wyspa Bonaire, Saba i St. Eustatius są holenderskimi „gminami zamorskimi”.

Dawne Antyle Holenderskie składały się z dwóch grup wysp na Morzu Karaibskim. 2 większe leżą u wybrzeży Wenezueli i są to Curacao i Bonaire. Do drugiej grupy należą Saint Martin, Saint Eustatius i Saba, leżące na wschód od Portoryko.

Dawną stolicą Antyli było Willemstad na Curacao, tu żyło 60% mieszkańców wszystkich 5 wysp. Obok turystyki, ważną gałęzią gospodarki było przetwórstwo ropy naftowej w rafinerii na Curacao i przyczyniło się do dobrobytu ludności. Antyle holenderskie znane były wcześniej pod nazwą Holenderskich Indii Zachodnich. Od wczesnego wieku XIX należą do Niderlandów. Przed Holendrami wyspami zarządzali Hiszpanie (od około 1500 r.).

Saba
Saba jest najmniejszą zamieszkałą wysepką dawnych Antyli Holenderskich. Jest pochodzenia wulkanicznego i jej krajobraz w dużej części jest wulkaniczny. Najwyższym szczytem jest stożek wulkaniczny Mount Scenery mierzący 877 m wysokości, jest on zarazem najwyższym wzniesieniem Królestwa Niderlandów.

Pomimo, że na Sabie w czasie kolonizacji bezwzględne karczowano lasy, w minionych stuleciach rozwinął się tu urozmaicony gatunkowo wtórny las deszczowy, przez który wytyczono kilka ścieżek do spacerowania. Nie ma tu niebezpiecznych lub jadowitych zwierząt, jedynymi wężami, jakie występują na Sabie, są niegroźne i płochliwe węże z gatunku Coluber constrictor, jak również Alsophis rufiventris, znane też pod nazwą „Saba Racer”.

Ze stolicy – The Bottom – do zatoki Ladder Bay prowadzi 800 wykutych w stromej skale stopni. Do końca XX wieku mozolna wędrówka po stromych stopniach dawała jedyną możliwość dostania się na wyspę lub opuszczenia jej. Tą drogą trzeba było także wnosić lub znosić wszystkie importowane lub eksportowane towary.

St. Eustatius
Stolicą St. Eustatiusa jest Oranjestad (nie mylić z Oranjestad na Arubie). Na południowym wschodzie Eustatiusa znajduje się nieczynny wulkan The Quill, a na północnym wschodzie leży nieco niższa grupa pagórków Boven Mountain. Większość ludności wyspy żyje w dolinie między nimi.

16 listopada obchodzony jest Statia Day, święto narodowe na wyspie. Obchody trwają cały tydzień, odbywa się wtedy wiele imprez towarzyszących np. występy muzyczne na żywo.
 

Saba

Na Sabie znajdują się 2 muzea – Muzeum Majora Osmara Ralpha Simmonsa w The Bottom, w którym można obejrzeć przedmioty codziennego użytku, które należały do majora. Muzeum Harry’ego L. Johnsona znajduje się w Windwardside w położonym wśród łąk domku z XIX w. Wystawiane tu są przedmioty z wykopalisk archeologicznych zlokalizowanych na wyspie.

St. Eustatius

Uśpiony wulkan The Quill ma 609 m wysokości, wędrówka w bujnym tropikalnym lesie deszczowym trwa około 2,5 godziny. Przy odrobinie szczęścia po drodze spotkasz legwany, które są gatunkiem chronionym. Na wyspie jest wiele ścieżek, po których można spacerować, zarówno wokół wulkanu, jak też do ogrodu botanicznego Miriam C. Schmidt.

Podczas pobytu na Eustatiusie warto zwiedzić Oranjestad, podzielone na dwie części – górną i dolną. Wycieczka wokół części górnej zajmuje półtorej godziny i zobaczyć tu można wspaniałą fortecę z armatami. W dolnej części miasta znajdują się ruiny z XVIII w. i wciąż działający port. Wycieczka ta umożliwia poznanie burzliwej historii wyspy. Muzeum historii leży w mieście i daje wgląd w historię wyspy i Karaibów w ogóle.

Odkryj też wspaniałe plaże St Eustatiusa z typowym wulkanicznym piaskiem: rozkoszuj się pływaniem, wypoczywaj na plaży Oranje lub w zatoce Zeelandia, najdłuższej i najbardziej dzikiej plaży po stronie atlantyckiej, gdzie pływanie jest surowo zabronione.

Obszar dawnych Antyli Holenderskich leży w strefie klimatu tropikalnego suchego z całorocznymi wysokimi temperaturami. Od połowy sierpnia do końca października mogą pojawić się huragany. Temperatura wody na St. Eustatiusie waha się między 26° i 30°, a na Sabie wynosi od 27°C do 29°C.

Opiekę konsularną na tych terytoriach sprawuje Ambasada RP w Caracas (Wenezuela). Na wyspy można wjechać wyłącznie na podstawie ważnego paszportu. Pobyt do 90 dni nie wymaga wizy. Lokalne władze imigracyjne mogą zażądać przy wjeździe okazania, np. biletu powrotnego oraz gwarancji posiadania wystarczających środków finansowych.

niderlandzki (holenderski), angielski

Dolar amerykański (USD). Obsługiwana jest większość kart kredytowych.

Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego nie ma tu zastosowania. Zaleca się wykupienie indywidualnego ubezpieczenia zdrowotnego.

St. Eustatius - przy wyjeździe opłata w wysokości 15 USD

Saba - Obsługa medyczna dostępna jest w The Bottom, włącznie z jedyną w tym rejonie komorą hiperbaryczną.

St. Eustatius - dysponuje 2 komorami dekompresyjnymi, dobra obsługa medyczna w szpitalu Queen Beatrix Hospital

110V, 60Hz, działają wtyczki amerykańskie